πισσοκοπώ

και αττ. τ. πιττοκοπῶ, -έω, Α [πισσοκόπος]

1. αλείφω κάτι με πίσσα, πισσώνω («πισσοκοπεῑν τὰς ὀροφάς», επιγρ.)

2. μέσ. πισσοκοποῡμαι, -έομαι

αφαιρώ τις τρίχες τής κεφαλής με έμπλαστρα από πίσσα, γεγονός θεωρούμενο ως ένδειξη έσχατης εκθήλυνσης

3. (η μτχ. αρσ. μέσ. ενεστ. ως ουσ.) ὁ πιττοκοπούμενος

τίτλος κωμωδίας τού Φιλήμονος.